Het is inmiddels een jaarlijkse traditie om langs de Zeelandse tulpenbollen velden te rijden. Vorig jaar was het een stuk minder dan dit jaar. De Zeelandse tulpenbollen velden staan er dit jaar super mooi bij. En misschien was het vorig jaar minder omdat Marja net weer een beetje kon lopen na acht weken met een gebroken been op de bank te hebben gezeten.

Grappig genoeg zijn we op dezelfde dag als vorig jaar gegaan. Ik dacht zelf dat het in mei was maar het bleek deze zelfde week. Het begon allemaal met niet van dat hele mooie weer toen we wakker werden en Marja onze Vriend!je uitliet. Bewolkt en dat is voor een tulpenbollen shoot nou niet ideaal. Maar gelukkig zag ik langzaam ook een beetje blauw aan de lucht verschijnen.

Dus rond een uurtje of tien de auto en en aansluiten in de file. Maar ik weet een andere route dus dat scheelt. Ik kwam volgens Tom Tom alleen wel een kwartiertje later bij Cobie aan zei dat ding. Welnee zei ik tegen Marja en vertelde nog dat dit ding gek was. Ow het halve Westland ligt open geschept, die zijn zo te zien ook een snelweg aan het aanleggen of zo. wat een drukte.

Nou ja een kwartiertje langer en de file op de A4 was inmiddels al opgelost. Ach ja. We hebben Cobie opgepikt en zijn naar het mooie Zeeland gereden. En zijn naar de bollen velden op Goeree Overflakkee gereden, die zijn volgens Google en heel internet het beste. De route begint in Stad aan ’t Haringvliet gereden daar zijn de bollen.

Gelukkig kwamen we onderweg best al veel bollen tegen. Toen we in de Stad aan ’t Haringvliet aankwamen stond er wel een bord met bollen rechts af maar daar stond een heb en dat was dicht. We was er een heel pittoresk kerkje waar een woning van gemaakt is, tenminste dat denk ik er hing een boksbal voor het raam. Die hangen meestal niet in kerken.

Vlak buiten dit plaatsje waren geweldige bollen velden te vinden, getuigen ook de onderstaande foto’s. Gelukkig was het lekker rustig overal en kon je op je dooie gemak lekker fotograferen. De lucht trok ook nog lekker open en kleine Vriend!je kan best lekker los al hoewel met riem om ook wel weer handiger is. Hij is steeds lekker aan het ballen en hollen dat vergaat hem prima.

Natuurlijk als je 600+ bloembollen foto’s gemaakt hebt heb je wel is het idee dat er soms dezelfde tussen zitten. Maar ach die van vorig jaar en het jaar ervoor zullen er ook wel op lijken. Net als de jaarlijkse paddenstoelen fotografeertijd en de rode herfst blaadjes. Ik denk dan altijd maar deze heb ik nog niet maar nu heb ik ze wel. Heerlijk om te doen. Je ziet nog is wat.

Langs een bollenveld op een doodlopende wag lag een oude verrotte pc langs de berm. Grappig ik denk als ik zo iets zie liggen wel erbarmelijk avontuur heeft dit ding meegemaakt, is dit van een inbraak en hier gedumpt issie van de vuilniswagen af gevallen.. En hoe lang ligt dit ding er al. Hel leer zelfs wel of hij maanden in de sloot heeft gelegen en er uitgevist is en vervolgens is neer gegooid. Ik zal het nooit weten denk ik.

Onderweg in de auto reden we langs een parkeerterrein waar hele grote aanhangers voor vrachtauto’s stonden die waren volgeladen met aardappelen. Bovenop de lading zat een familie eend een soort van op wacht te zitten. Ik blijf eenden naast koeien zulke leuke dieren vinden. En ik snap nog steeds niet waarom ze eend heten een niet twee daar lijken ze veel meer op.

Na een lekker middagje kleurijke tulpen te hebben geflitst is het weer tijd om Cobie bij haar mooie flat af te zetten en gaan we door de bloemenbuurt weer richting Den Haag. Ik had op de terugweg geen zin om over de A4 te rijden. Ik weet niet waarom dus lekker door het Westland. Gelukkig dat de Co piloot naast me zich met de rotondes bemoeide en ik reed alsnog over de A4 met een kwartiertje vertraging… Dit is toch pure Biertijd die vergaan is?

Ach ja thuis lekker rustig voor de tv gehangen. En morgen de Zeelandse tulpenbollen velden verder bekijken nu eventjes niets.

✖