We zijn met enige haast richting het mooie Meerkerk gereden waar onze grote Vriend! met zijn koffertje op ons staat te wachten om mee te gaan naar de grote stad. De rit was wat drukker dan dat ik gewent ben van de afgelopen tijd. Eenmaal op de camping zie je dat Geurie en Ruud het best wel zien dat het hondje met ons mee gaat, de schatten, we nemen even een bakkie en krijgen de laatste gebruiksaanwijzing over onze Vriend!. Zijn zud Pinky is gister al bij zijn nieuwe pappa en mamma gebracht maar ja dat is op de camping een caravan verder.
Nadat eerst het dierenpaspoort is bekeken en de gegevens zijn gecheckt nemen we een bakkie en zien we een zeer enthousiast Vriend! die even laat zien hoe goed of dat je kan spelen met een wasbol. Erg aandoenlijk. Ik voel me zowat schuldig dat we hem zo uit zijn vredige leventje moeten rukken en mee moeten nemen naar het grote boze Den Haag en de twee killer katten Asterix en Obelix. maar ach die vallen ook wel mee en snappen ook niet waarom wij ineens met een opgevoerde cavia komen aanlopen.
Na de emotionele overdracht van het hondje door Geurie aan Marja wordt het toch tijd om de spulletjes van Vriend! in de auto te gaan stoppen en afscheid te nemen van zijn mama en papa die nu opa en oma zijn en wij zijn de mama en papa nu. Nog even een aai en een knuffel aan de hondjes en de lieve mensen en we moeten voor even afscheid van elkaar nemen. Vriend! moet eerst even aan zijn nieuwe huis gaan wennen. We gaan elkaar snel weer zien!
Na een best wel emotioneel gedag zeggen en nog een laatste tippie moet ik nadat Vriend! in zijn auto bench vast zit en Marja naast hem is gaan zitten toch echt op de startknop in de auto gaan drukken… Vriend! we gaan dacht ik nog. Maar de laatste tip van Ruud was zodra je wegrijdt valt hij in slaap en dat was wel een kleine geruststelling voor mij. We zwaaien nog even naar de buren en naar Geurie en Ruud en op naar Den Haag.
Al snel begint onze kleine Vriend! te piepen en ook wel heel zielig en ik het sukkeltje aan het stuur zal al snel met een brok in mijn keel. Ik kan er niet tegen als zo’n beestje verdriet heeft, die kan er niets aan doen maar ik kan het hem ook niet vertellen wat er aan de hand is. Ik rijd zo rustig mogelijk en maak zo min mogelijk snelle bochten op de boerenlandweg van Meerkerk. We rijden rusig de grote weg op en de klaagzang van mijn kleine Vriend! wordt steeds heftiger. Maar na een tijdje toen we de auto bench aan de bovenkant dicht hebben gedaan valt Vriend! snel in slaap.
De reis is lekker vlot verlopen en we hebben Vriend! toen we thuiskwamen heel even in het park gezet om te kijken of hij een plasje moest doen. Nee te veel indrukken en een stoeprand is best een hindernis als je niet zo groot bent. In de parkeergarage pakt Marja hem weer uit de auto en hij sloeg zo lief zijn voorpootje om Marja d’r vinger. Op naar de lift en op naar de poezen.
Bij het openen van de deur zag ik snel Asterix zitten en die had zo iets van er klopt hier iets helemaal niet. We zetten Vriend! op de grond en wachten heel even af. Hij is echt heel bang dat kun je echt zien. Asterix hield gepaste afstand en je ziet dat zij het niet helemaal begrijpt… echt zo is dit goed of fout en die twee baasjes doen ook debiel. Obelix komt aangelopen en die houdt wat minder afstand. Dit was best eng voor Vriend! maar binnen een kwartiertje loopt hij Marja en mij lekker achterna en hij gaat voorzichtig op verkenning en als hij Marja even iet ziet gaat hij blaffen als een volwassen hond.
Een wollensok lijkt hij erg leuk te vinden. Maar na wat gewandel en heen en weer geloop zie je dat het kleine beestje moe wordt en we zetten hem in de bench. Hij slaapt een half uurtje en wordt weer wakker en gaat verder waar hij gebleven was, althans dat dacht hij. Ik heb hem snelop het balkon gezet voor als hij een plasje moet doen. Hij schok van de herrie van het verkeer. Natuurlijk loopt Obelix me achterna als ik naar buiten ga en tja daar staan ze ineens op 20 cm van elkaar…. Obelix keek alleen en Vriend! was echt bang en ging heel hard piepen en Obelix liep maar weg.
Vriend! heeft nog even met Marja buiten gezeten. Toen hij binnenkwam vond meneer het nog twee tellen leuk om zijn wasbol te laten tollen en ging snel een plekkie zoeken om te gaan slapen. Hij is echt zichtbaar op. Maar ik moet zeggen en ik denk omdat we iedere week even langs zijn gewest bij hem en door de goede opvoeding van Opa en Oma zie je echt dat hij naar zijn naam luistert en dan hij ons opzoekt. Hij is nu in zijn nieuwe mand naast Marja in slaap gevallen.
Vriend! we gaan van jou een topper bouwen.
