Escher in het Paleis
Eerst even ons kleine lieve hondje in zijn kippenren gestopt met een snoepje en het dwingende verzoek aan hem om na het eten van zijn snoepje op ons huisje te gaan passen. Hij is 1 turf hoog dus dat moet lukken.
We rijden richting het Lange Voorhout en het is verdacht lekker weer. Ik heb nog wel pijn in mijn tenen van gister. ppf nou ja gelukkig heb ik zachte gympies aan. We parkeren de auto in de Pleingarage en sjokken richting het Lange Voorhout nummer 74. Bij aankomst blijkt dit ook nog het paleis van Koningin Emma te zijn geweest en niet een gewoon oud pand langs het Lange Voorhout. Ook het oude ambassade gebouw van de Amerikaanse ambassade is inmiddels iets van een museum geworden. Vroeger stonden hier tanks op de stoep.
Nadat we een corona interview hebben gehad en onze handen ontsmet hebben kunnen we zelf onze kaartjes scannen en krijgen we van de mevrouw bij de kassa instructie en als we binnen zijn weer een alleraardigste mevrouw die ons instrueert hoe we door het gebouw moeten lopen. We moeten de trap af en ergens anders weer naar boven of zo. Maar gelukkig beneden naast de trap staat weer een hele aardige mevrouw op ons te wachten om ons verder op weg te helpen door het gebouw… dit beloofd wat.
We gaan via oude foto’s van de kroning van koningin Emma en een korte maar bondige uitleg van de functie van dit gebouw in de tijd dat de koning hier woonde zijn we eindelijk op pad om naar het werk van M.C. Escher te gaan kijken. Ik ben benieuwd. Ik moet zeggen het ziet er allemaal geweldig uit en echt heel veel dingen heb je al is ergens gezien. Maar als je dan zo lezend rondloopt lees je ook dat Escher lang niet gewaardeerd was en pas aan het einde van zijn leven een tentoonstelling kreeg in het Haagse gemeente museum, dit was twee jaar voor zijn overlijden.
We zijn wel een beetje geïmponeerd door al die grote lampen die overal in de tentoonstelling ruimten hangen. Kroonluchters in de vorm van een paraplu, een vogel, een haai, een Europacup, een doodkop, een ster en weet ik het. Ook in het grote centrale trappenhuis hangt een immense grote lamp, zeker een meter of tien lang. Gelukkig hoef je hier haast geen lampjes meer in te wisselen met de Led’s van tegenwordig.
We lopen nog wat achte onze vaste voorgangers aan en kijk echt wel onze ogen uit. Wat mij wel opvalt is dat meneer Escher alles wat fotografen tegenwoordig lopen te doen hij al aan het proberen was met zijn houtsnijkunsten en schetsen en dergelijke. Ik zag lijnen, stofuitdrukking,druppels, spiegeling in water, spiegelballen en meer van dit soort dingen. Dus het is niet helemaal nieuw wat al die fotografen tegenwoordig allemaal fotograferen.
Naar mate je hoger in het gebouw komt wordt ook het werk wat er hangt bekender. De twee handen die elkaar tekenen en dat lange ding van vogel tot vis en terug. Ook komen we langs de trappen die niet eindigen, zo grappig. Op de bovenste etage zijn een paar optische effecten waar je zowat koppijn van krijgt maar wel leuk. Marja groter dan ik en ik echt heel groot ik pas niet eens in het hok en Marja is heel klein. zo leuk gedaan.
Nadat we helemaal boven klaar waren hebben we de twee foto’s gekocht die we besteld hebben en zijn we met een hele lange trap weer naar benden gegaan waar natuurlijk weer een aardige mevrouw klaar stond om ons naar de uitgang te begeleiden.
We wandelen voldaan terug naar de Pleingarage en komen onderweg een BMW vliegdekschip tegen die richting het binnenhof ging en zelf stuurde zag ik. In de parkeergarage koop ik even mijn auto terug. Oplichters. We rijden naar huis waar een hele blije Vriend! de boel keurig droog heeft gehouden en eerst met Marja een blokje om gaat.
