De Houtribdijk
Gister hebben we de Houtribdijk aan twee kanten afgereden, een kilometer of 66 en gekeken wat er allemaal te zien was. Dit is handig om vooraf te bepalen wat je wilt fotograferen.
Vannacht best lekker of goed geslapen. Ik sterf nog van de rugpijn van zaterdag maar gelukkig is tot op heden mijn oor niet meer dichtgeklapt en dat scheelt weer. We hebben vanmorgen lekker rustig aan gedaan en een boterhammetje en een bakkie gegeten. Marja heeft Vriend! uitgelaten en is erna boodschappen gaan halen. Ik ben lekker de douche ingedoken en na de douche heb ik Vriend!je zijn uitlaatje nog wat uitgebreid. We lopen met een omweg naar de ingang van het park, Maar dat is nogal een eind lopen. Onderweg als in het drassige gras loop waar Vriend!je weer moet kakken. Erna lekker weer op de weg lopen.
Onderweg naar de ingang appt Marja dat ze onderweg is met de boodschappen. Dus we lopen lekker door en als Marja de 500 meter lange oprit komt oprijden stappen we in. De handige slagboom gaat open op ons kenteken. Eventjes alle koekjes, chips en zooi uitladen. En we kunnen op pad.
Gister dus langs die Houtribdijk. Marja rijden, dan kan ik plaatjes klikken terwijl we met 100 km/u rijden. Het werkt en het grappige is: we hebben richting Lelystad geen auto voor ons. Dus leuk foto’s gemaakt van links het IJselmeer en rechts het Markermeer. Nog wat door mensen aangelegde vogeleilanden en water graancirkels hebben gezien en rijden door naar het beeld van Antony Gormley op de havenmond van de haven van Lelystad.
Een beeld van 35 meter hoog dat 44.000 kilo weegt en bestaat uit ijzeren hoekprofielen dat met 14.000 bouten en moeren in elkaar zit geschroefd. Het is best een indrukwekkende kakkende man dit beeld. Je ziet het vooral van een grote afstand. Na de wandeling een lekker bakkie kibbelingen op de parkeerplaats gegeten en op naar het VOC schip in Lelystad haven.
In de haven van Lelystad ligt, ik denk een replica van een VOC schip. Er zijn wel restauraties van andere schepen gaande maar deze die af is is volgens mij niet echt maar lijkt wel levensecht. Je kunt er heerlijk naar kijken vanaf alle kanten, Het kakkende beeld aan de overkant is ook geweldig.
Op de terugweg naar de auto lopen we voor de tweede keer naar het winkelcentrum Batavia grrr. En daarnaast liggen twee echt opgedoken schepen of uit de klei getrokken, weet ik het, maar het ziet ernaar uit dat je er niet bij kunt of kaartjes moet kopen om erbij te komen.
Onderweg naar het terugkopen van je auto wat deze keer slechts 3 euro op een dag bedraagt gaat ineens mijn urbex instinct weer werken. Ik zie ineens dat er geen hekken staan en huppa we komen zo in de buurt van de twee karkassen van de oude Zuiderzee schepen. Grappig dat niemand het ziet, de paden zijn helemaal overwoekerd met bramenstruiken. En dat duidt erop dat hier niet veel mensen lopen.
Nu kan ik lekker en zeker door de ingegooide ruit foto’s maken van de beide schepen, of wat er van over is. Na het terugkopen van de auto voor dus slechts 3 euro rijden we de Houtribdijk weer af richting Berkhout. We hangen achter een stel vrachtauto’s en dat is niet lekker om foto’s te maken. Dus we stoppen eventjes bij de nutteloze haven midden op de dijk.
Die stop is het walhalla voor onze kleine jongen, eindelijk kan hij plonzen in het IJsselmeer! we gooien stok, we spelen in het zand. Hij is in zijn element! Na een half uurtje plonzen gaan we weer verder. We rijden rustig aan naar ons huisje. Ik neem een pint met een zooi pijnstillers en ga eventjes liggen, het gaat echt niet meer. Marja zit lekker met haar kleine Vriend!je in onze mooie industrie tuin.
Na een uurtje aan de pillen en even plat liggen gaat het allemaal wel weer. We eten een lekker bakkie salade en een Marja burger en de dag is snel weer voorbij. Lekker TV kijken met een wijntje en een biertje.
En ook de foto’s van Marja
