Corfu september 2015
Lekker eind september nog een weekje naar Griekenland, naar het eiland Corfu naar Maria en Fannis. Heerlijk is dit. Voordat we weggingen heb ik nog even een cadeautje gehaald voor Fannis, die is 3 oktober jarig. Ik heb begrepen dat hij graag gereedschap koopt en krijgt dus heb ik een handig Wira setje schroeven draaiers voor hem gekocht. Op de terugweg van de schroevendraaier leverancier ben ik voor het eerst bij Iris thuis geweest, negen dagen nadat zij is geopereerd aan haar schouder. Ik merk dat Iris best slim is maar qua foto bewerking, workflow en dat soort dingen totaal geen idee heeft. Maar goed Ik ben daar een paar uurtjes geweest en had niet verwacht hoe het allemaal verder zou gaan. Ik moet wel zeggen ‘t is een bikkel, tien dagen geleden best een heftige operatie gehad en nu al zoveel kunnen dun, petje af!
De volgende ochtend rijden Marja en ik vol goede moed in een uurtje of drie en een half naar het vliegveld van Charleroi in België. We vliegen met Ryanair en parkeren ook vooral niet bij of op het vliegveld maar op een parkeerterrein van Ryanair. Dit had ik beter nooit!! maar dan ook nooit!! moeten doen. Hetwas een heel eind van het vliegveld en ik moet aan een Franse Belg gaan uitleggen dat ik naar het vliegveld moet en die wil het gewoon niet begrijpen. Hij moet ons brengen dat stond op onze Nederlandse Vocher. Nou na een hoop gelul en onzin komen we op het vliegveld.
Verder loopt het allemaal op het vliegveld wel goed. na de douane bestel ik natuurlijk in het vloeiend Frans een fijn biertje. Daar begint het drama zich volledig te voltrekken Marja haar mooie witte telefoon is kwijt. Hij is nergens te vinden en we denken dat hij in de auto ligt. Maar voorlopig is hij weg. De vlucht in een Ryanair vliegtuig is eigenlijk minder covertabel dan ik een Haagse tram uit de jaren zeventig, ik bedoel zo’n gek licht geel ding met gore groene stoeltjes.
De vlucht is verder goed verlopen. Ik had wel zoiets van dit doe ik niet zo vaak meer, die gore Franse Belgen dat is echt helemaal niets. Op het vliegveld stond opa klaar met de Seat Leon. We werden met een lekker Grieks gangetje naar Acharavi gereden. Het was een lekker ritje beter dan met de bus die bij elke olijfboom stopt voor een plaspauze of om domme toeristen af te zetten. Na een klein uurtje zijn we op de plaats van bestemming.
Maria en Fannis staan ons op te wachten en José is er ook, We vliegen samen terug had ik inmiddels begrepen. Het is inmiddels al laat we nemen een pintje eten wat en gaan lekker naar ons appartementje. We slapen snel.
De volgende ochtend gaan we lekker ontbijten op het terras en mijn vader en moeder komen gezellig even langs. Die gaan overmorgen weer naar huis na een maand of drie Corfu. We praten een beetje over oude verlaten gebouwen die we in België zijn gaan bezoeken. Waarna mijn moeder zegt dat er hier op Corfu ook een verlaten dorp is. Het heet Old Perithia voor de Engelsen. We hebben het er nog even over en we zijn een lekkere wandeling gaan maken. Lopen op Corfu, ik vind het heerlijk. Wel was het raar dat Marja zich ineens stoorde aan het geluid van een brommer, ze werd er niet goed van zei ze.
De volgende dag kan ik de auto van Maria lenen, zoals altijd, en we rijden naar de Griekse Urbex locatie en gaan daar is even flink lopen Urbexen. Het was ergens in het jaar 1300 gebouwd of gesticht. Er stond niet zo heel veel meer maar het was wel heel leuk om te zien. Ik vind het dan altijd wel heel hilarisch dat het een verlaten dorp is met een perfect functionerend restaurant en een souvenir shop. Maar dat is Griekenland. Het was prachtig mooi weer en ik geloof dat ik garnalen in de olie gegeten heb. Ik weet dat ik er lekker naar mijn zin zat en lekker gegeten heb/ Ik vond ook de details van de oude rommel in het restaurant erg leuk, vooral de stroom aanleg….
In de middag rijden we terug naar Acharavi en we heen ‘s middags lekker op het strand gelegen. Morgen gaan mijn ouders terug en ik we hebben ‘s avond gezellig met z’n vieren gereten. Later is José nog even aangeschoven als ze niet gezellig met ons mee gegeten geeft. Het was een gezellige avond en afscheid is altijd een beetje jammer vind ik. Na het afscheid nemen we nog een wijntje en een biertje en ik geloof dat Marja haar wijntje niet op gedronken heeft, ze was moe.
We lopen kalmpjes naar ons appartement en we gaan lekker slapen. De volgende ochtend worden we wakker en we gaan na een kopje koffie richting het terras om te ontbijten, het zal rond een uur of negen zijn geweest en het was voor begin oktober prachtig weer. Marja is wat stilletjes maar dat is ze wel meer, zo is Marja denk ik dan altijd. We gaan eten en Marja heeft geen trek en zakt ineens in elkaar. De laatste keer dat ik Marja echt paniek zag hebben was ergens in 1980 toen ze met een long embolie naar het ziekenhuis liep!!. Dit was dus niet goed. Marja was helemaal bleek wel bij kennis maar moeilijk aanspreekbaar. We hebben haar samen met Fannis naar ons appartement gebracht en Maria heeft intussen de lokale dokter gebeld. Marja moet overgeven en da gaat haar niet lukken. Ze ligt op het bed in de woonkamer.
Binnen enkele ogenblikken staat de dokter naast Marja d’r bed. De dokter ziet mijn pillen liggen en vraagt of Marja die heeft ingenomen. Marja zegt nee en op de vraag of ze enorm veel gedronken heeft zegt ze ook nee en Fannis bevestigd dit, De dokter haar bloeddruk meter meet geen bloeddruk maar die discussie durf ik aan. De dokter adviseert dat Marja wordt opgenomen in het ziekenhuis. Ze vraagt hoe we zijn verzekerd en ik zeg ik denk wel goed. Na wat pasjes kijken staan de juiste symbolen erop en Marja kan naar het particulieren ziekenhuis.
De dokter belt een ambulance en dat kan tot een uur duren voordat die er is en als er wat anders gebeurt kan het nog langer duren. Het viel mee de ambulance was er al met drie kwartier. Marja wordt op de brancard gelegd en ook eraan vast gezet. En toen moest ze het onhandige trapje af.. Ik zag echt angst in haar ogen. De aardige mevrouw van de ambulance zei dat de rit ongeveer anderhalf uur zou duren en dat ze onderweg nog wat testjes zou doen. Mijn moeder heeft nog snel even haar telefoon gebracht voor Marja zodat ze kon bellen met mij.
Onderweg in de ambulance valt Marja nog een keer weg en zit er zo’n mega wesp in die auto. Dat was even schrikken. Voor het eerst heb ik in een auto met zwaailichten en sirene gezeten. Dat was weer wel leuk. Na een lange rit komen we bij het ziekenhuis. We werden keurig geholpen en Marja ging in de MRI scan en ik heb contact gezocht met onze verzekering. Snel is de boel gecontroleerd in Marja haar hoofd en daar is gelukkig niets mis.
Marja wordt naar een kamer gebracht zonder gezelligheid en ze krijgt een infuus. Ik ben een hele tijd bij haar gebleven en ik heb nog ergens water gehaald. Typisch Griekenland dat kreeg ik gratis. Maar ik ben s middags met een taxi weer terug gegaan naar ons appartement. Ik miste Marja! We zullen wat geapt hebben en zo maar dat weet ik echt niet meer.
Ik heb die avond alleen gegeten en miste Marja echt zij ver weg in het ziekenhuis en ik in Acharavi. IK heb een paar pinten op en ben vroeg gaan slapen. Ondertussen kwam wel het bericht dat Marja morgen weer naar huis kon. Ik kon gelukkig de auto van Maria nemen. Ik lag nog nooit zo vroeg in bed als die dag,
De volgende ochtend zit ik natuurlijk ook alleen te ontbijten en gelukkig kan Marja vandaag weer weg uit het ziekenhuis. Ik kan de auto van Maria meenemen dan hoef ik niet met de taxi. Ik rijd voor het eerst is zeg maar de Griekse spits naar de hoofdstad. Dit is een belevenis op zich, Die Seat rijdt wel lekker door. Ik gebruik Google maps als navigatie en die vindt pas in de hoofdstad een GPS signaal, Precies voor een enorme kruising waar ik niet fout mocht rijden hoorde ik “links aanhouden”.
In het ziekenhuis aangekomen loop ik snel naar Marja en de dokter zou nog even langskomen voor een laatst check en dan kon het infuus eruit. De televisie staat te tetteren die Griekse wijven kakelen maar door. De dokter komt en noemt Marja’s probleem een Vertigo een soort van duizeling. We geloven het en nemen de papieren in ontvangst. Voordat we weg kunnen moet eerst de rekening zijn geaccordeerd door de verzekering. DIt moet per fax en dat hebben ze in Nederland geloof ik niet meer. Ondertussen komt de verpleegster de infuus bij Marja afkoppelen en het is een hoop lawaai in die ziekenhuis kamer en de verpleegster is drukker met de TV dan met Marja en Marja gaat daardoor bijna nog een keer onder uit.
Na een lang uurtje wachten is de verzekering akkoord en zij hebben een bevestiging gestuurd. We kunnen terug. Inmiddels is het ook al weer middag als we terug komen in Acharvi We maken er een rustig dagje van. ‘s Avonds is Fannis jarig en daar moe top gedronken worden. We geven hem zijn cadeau en hij komt nog even terug en zegt dat hij er erg blij mee is. We zijn niet te laat naar ons appartement gegaan. Het was een hoop stress de afgelopen twee dagen. Gelukkig was Jpsé er zij is verpleegkundige en kon alle afkortingen van de bloedwaarden aflezen en interpreteren.
Verder hebben we er een rustig weekje vakantie van gemaakt en hebben veel gewandeld. Het was in ieder geval prachtig mooi weer de hele week dat is dan weer een meevaller geweest. Wat ook nog erg leuk was dat was dat de eigenaar van de Monoliti nu in een restaurant beneden in Acharavi aan het werk. We hebben er een keertje gegeten. Erg leuk en hartelijk allemaal.
Op de dag dat we naar huis gaan is het prachtig mooi weer en we hebben er met z’n drieën nog een gezellige dag van gemaakt, We worden door opa met z’n drietjes weer naar het vliegveld gebracht aan het einde van de middag. Het is noodweer op het vliegveld, het lijkt wel nacht en het regent verschrikkelijk met onweer erbij en een klappen niet normaal. De incheck liep redelijk soepel en het vliegtuig was op tijd vertrokken. Wel handig dat je dit tegenwoordig kunt volgen in je app.
Op een gegeven moment zie je op flightrader 24 dat het vliegtuig richting het vliegveld vliegt maar dat hij daarna door het slechte weer drie rondjed rond het eiland vliegt en erna ineens uitwijkt naar Italië. Dit gaat een latertje worden. Helemaal niets wordt er gemeld. Aan het einde ban het liedje stonden we nog op het vliegveld als we al geland hadden moeten zijn.
Ik heb het hotel maar even gebeld in België omdat we zo laat zijn en dat was maar goed ook want inchecken was voor elf uur. Maar omdat ik had gebeld was het geen probleem. De vlucht terug was ook niet prettig er zat een achterlijk wijf breed uit die vond dat ze bij het raam moest zitten met haar Franse domme logica en heeft de hele weg zo breed mogelijk gezeten om Marja te treiteren. Ook de bemanning doet echte helemaal niets tijdens deze vlucht. Er valt iemand maar ze doen totaal geen moeite om haar op te pakken. Mijn liefde voor Ryanair is allang over.
Toen we terug kwamen nam niemand van de parkeerplaats de telefoon op die wel 24 uur per dag open zou zijn, dus wij met een taxi naar de parkeerplaats en die was dus gesloten. Gelukkig hadden we een hotel kamer geboekt. Voor José stond haar taxi keurig klaar op het vliegveld dat was een top service. Wij zijn dus nadat we zagen dat het parkeerterrein dicht was naar het hotel gebracht en hebben besloten dat we de volgende ochten maar niet in Brussel gaan kijken maar lekker zo snel mogelijk naar huis gaan.
De volgende ochtend hebben we nog ontbeten in het hotel, allemaal was dit het net niet. De receptie belde wel keurig naar de ophaal dienst om ons naar de auto te laten brengen en dat is weer het voordeel van een hotel, die spreken wel de taal. Een klein kwartiertje later zijn we bij de auto en daar ligt Marja d’r telefoon keurig op de voorstoel met een geblokkeerde simkaart. Thuis lag er als het goed is al een andere.
We zijn snel naar huis gereden en ik denk niet dat ik nog snel via het vliegveld van Charlios en Ryanair op vakantie ga. We rijden met enige haast naar huis maar het blijft iets van drie uur rijden dus haast of geen haast dit ritje moet ook even. Het is volgens mij vrijdag als we terug rijden naar huis dus ook best druk op de weg. Nou ja dat kan er ook nog wel bij.
Thuis gauw de koffers uitpakken en mijn foto’s bewerken van de vakantie met de meeste tegenslagen ooit.
