Lekkere nacht slapen is het tijd om op te staan. Je moet allemaal dingetjes doen als je hier net bent en het gister niet gedaan hebt. Daarna even de douche in. Blikjes in een tasje stoppen om weg te gooien, camera klaarzetten en even de was binnen halen voordat het de koffer in kan. Mmmm jammer het heeft geregend vannacht dus dat wordt heb niet dat mag nog een dagje blijven hangen. Maar het stormt wel enorm en dik hoor de zee ook hierzo.

Nou op naar een lekker ontbijt in het Faroscafé. Het is allemaal prima verzorgd hoor. Alleen het is zelfbediening geworden in plaats van dat je opgeeft wat je wilt hebben. Nou prima. Het gaat misschien allemaal wat vlotter en het was ook wat drukker omdat iedere boeking inclusief ontbijt is. Het valt me wel op dat het echt enorm waait en er zijn best hoge golven vandaag. Volgens Fanis is dit morgen weer over en komt er dan rustig weer.

Na het eten loop ik terug naar kamertje 11 en pak mijn spullen voor een wandeling door de bergen. Ik pak de zak blikjes, een flesje water en mijn camera. Je ziet hier in de buurt wat verbeteringen en verbouwingen maar ook wel dingen waar echt werkelijk niets van over is gebleven. Zoals het mooie appartementen complex Matoula dat is complete urbex geworden. De Supermarkt op de hoek daar integen is netjes aangepakt en zelfs de pinautomaat zit nu op een normale hoogte. De duikschool is dan weer gewoon de duikschool.

Op straat lijkt het allemaal wel wat drukker voor de zondag. Ik ga bij de waterpomp rotonde de hoek om el loop de berg in richting Monolithy dat zeven jaar geleden al een verlaten of vervallen glorie was. Het eerste stukje weg er naar toe is altijd al een beetje rommelig geweest, een greppel vol met troep maar na de eerste bocht het prachtige uitzicht van de hoge bergen. Ik hoor kikkertjes maar dat blijkt een stenen stamper te zijn. Ik zie duizenden orgidee achtige bloemetjes staan, dit komt den ik door de regen, het ziet er prachtig uit.

Ik wandel op mijn gemakje door en merk wel dat ik mijn nagels zo moet knippen. Er rijdt wel wat meer auto verkeer lijkt het en ik merk ook ineens dat de rijdt je auto kapot greppel is dicht gemaakt en er best op veel plekken het asfalt is hersteld. Ik kom een vader en een zoon tegen op een fiets die proberen de berg in te fietsen… afstappen is een optie. Nee zij gaan terug. Ondanks dat ik al best wel is die berg ben ingelopen en weet waar ik beland is het een steile klim. Vooral het laatste stukje voor Monolity.

Onderweg moet ergens een verlaten kappeletje zijn ik kan het even niet vinden en denk ik ineens dat er dan een bordje langs de weg staat. En nog geen 10 stappen verder staat daar een bord met het kerkje. Ik loop over een sompig pad er naar toe. Alles is nog zoals het wat, nog steeds niet opengebroken en nog steeds enig sinds onderhouden. Wel aan de achterkant is iets ingestort en daar liggen ook een hoop plastic flessen.

Voor de rest zijn de onderstaande plaatjes denk ik duidelijk met wat ik allemaal bedoel. Ik besluit om de “haarde” weg terug te nemen via de Sunset kroeg. Ik denk nog even leuk kijken naar de 1000 jaar oude eik die daar altijd heel onhandig staat op de punt van een haarspeld bocht. Helaas de eik is dan 1007 geworden maar die is omgezaagd en licht lekker tussen de andere struiken te vergaan. Jammer van de eik, hier hebben ze zeker geen natuurmonumenten dacht ik nog.

Ik sjok rustig verder en denk nog dat ik met Marja ooit is een begraafplaats bij een kerk had gezien en die verder nooit meer heb gevonden. Niet dat het ver weg was of moeilijk te belopen maar gewoon ik weet niet meer hoe we toen gelopen zijn. Ik stop nog even bij een monumentje en zie ineens dat de waterput open is.. dit is belangrijk even een foto in de waterput op ISO 1.000.000.. Nou ook niets aan.

Ik sjok lekker door en kom soms wat andere wandelaars tegen. De meeste kijken altijd heel minachtend, hun berg, ik zeg dan altijd heel vriendelijk gedag. Oja ook nog een verdwaalde Duitse wandelaar op zijn slippers met een telefoon die bijna leeg is van het navigeren die heb ik maar naar de hoofdweg gestuurd.

Ondertussen ben ik zelf ook ergens verkeerd gelopen zonder na te denken en hej ineens sta ik bij het kappelletje met de begraafplaats ervoor. Ik ben blij nu weet ik hoe ik daar moet komen. Na een tijdje wandelen kom ik weer op het pad wat ik eigenlijk bedacht had. Het voetbal veldje en andere creatieve dingen die er stonden waren ook overwoekerd. Maar daarnaast was er een jaar of zeven geleden een berg kaalgeschoren van de olijfbomen die is nu prachtig.

Onderaan de berg, aan het einde van de wandeling even een paar blikjes bier halen.. kak zondag gesloten.. nou ik loop wel naar die 2,50 per blikje tent. Inmiddels 9 km gelopen en mijn nagels ga ik zo knippen. Niet gekoelde blikjes lijken toch wel iets goedkoper maar nog steeds duur. Ik zet ze lekke rin de koelkast en drink een lekker stevig glas met water en ruim mijn spullen op. Knip mijn nagels en zet mijn foto’s op mijn laptop. Natuurlijk even de route van zojuist in de Fit in 50 dagen groep gezet.

Nu is het tijd om te eten. Omdat het zo waait ga ik binnen zitten aan de eetbank. Ik denk toch weer dit moeten we thuis ook hebben. Ruimte zat en het zit gewoon net even anders. Voor de verandering neem ik bij de lunch een lekker biertje. En zit te denken dat ik misschien maar bij de buren een gyros moet gaan halen. Komt Maria aangelopen en fluistert in mijn oor wil je een Gyros? Ik zeg jip en ik denk dat ze tegen haar oudste dochter in het Grieks tetterde dat ze even een gyros bij de buren moest halen.. Het was een prima broodje dat dan weer wel. Het meisje dat bedient is helemaal van het pad, eerst betaal ik maar één keer per dag en nu ook nog gyros eten terwijl we dit niet verkopen.

Wel grappig dat we de jongste dochter als baby in de wieg hebben zien liggen en nu zijn dit twee prachtige volwassen vrouwen geworden. Vooral de jongste dochter is een kanjer om te zien. Na nog een biertje word ik dat geklapper in die parasols een beetje zat en ben afgedropen naar mijn kamer. Ik heb daar lekker op mijn gemakkie gezeten, een beetje in het zonnetje een beetje in de schaduw en er was weinig wind.

Ineens is het ook weer gewoon avond en ik ga weer eten. Ik heb hier altijd het idee dat je van maaltijd naar maaltijd leeft, ik weet niet wat dat is. Met Marja samen leven we altijd tussen supermarkt en lunch heb ik het idee alhoewel we de supermarkt hebben aangepakt.

Ik sjok weer richting de kroeg en ga lekker op het zelfde plekje zitten als vanmiddag. Minste herrie van die klappersols. Ik bestel weer is een biertje en ga deze lekker opdrinken, een vlug praatje met een dochter en de neef van Fanis. Ook de jongen die bedient kent me nog en ik zeg nog dat hij altijd voor zijn werk op het strand ligt. En dat bevestigde hij. Wel leuk om hier weer te zijn.

Ineens wordt er een glaasje naast me neer gezet met een soort falafel bier, dood en lichter. Ik word naar de bar geroepen en we moeten proosten. Ik doe mee en het smaakt prima. Bier met een bij smaakje.. Ik ga weer zitten en bestel een chef salade en een knoflook garnalen. Allebei lekker ligt. Het staat snel op tafel en ik wordt nog een keer naar de bar geropen. Het personeel en familie nemen nog een shotje ik ook dus. Nu snap ik ook wat het is. Het is bier met Rakie erin. Hiermee doe je je ramen. Lekker gezellig en vroeg naar bed denk ik.

Na mijn prima diner en wat Rakie bier ga ik terug naam mijn kamer om de foto van de de dag online te zetten en om mijn verhaal van vandaag te tikken. Dat eerste is gelukt door de herrie en harde wind ben ik maar op bed gaan zitten…. Die laatste heb ik maandag ochtend maar gedaan. Ik sliep volgens mijn horloge om 20:30 en was om 7:30 weer wakker. En ben dit verhaaltje gaan tikken. Heerlijk!