Nadat ik weer naar boven ben geklauterd en het is niet zo zeer het klimmen maar die camera en tas om mijn nek die zijn zo onhandig en als het stoot is het stuk en dat kost er duur. Dus lastig! Na het blaffende ontvangst van onze kleine Vriend! Nog wat plaatjes van een hoog standpunt. Ik ben op zoek naar wat mooie foto’s voor in de slaapkamer en die zou ik hier wel is kunnen maken.
Vorig jaar, nee twee jaar gelden zijn we vanuit Arcen een dagje gaan watervallen spotten in de Ardennen, in het Spa gebied. Dit was best is leuk om te doen zeker omdat we dingen zagen waar we echt 35 jaar of langer geleden al is zijn geweest. Dat was een kano trip in de winter! niets aan, koud en nat. Vanuit Arcen was dit best een eind rijden. Nu zitten we in de buurt van Valkenburg en is dit een mooi plek om nog is naar de mooiste waterval de Cascade du Bayehon Ovifat te gaan.
Natuurlijk eerst wakker worden en lekker ontbijten, nou dat Albert Hein brood lijkt weel stopverf. Dit is niet te vreten! Dan nog even de niet eten perikelen van kleine Vriend!. Nou ja Marja doet even boodschappen en ik duik de douche in. Die douch die haat ik het lijken wel allemaal kleine laser stralen wat een ellendig ding is dit.
Na de boodschappen verdwijnt de inhoud van de etensbak van Vriend! op de goede plek, namelijk in zijn buikje. We kunnen op pad. Google Google ingesteld en we gaan. Het is een uurtje rijden en dat valt wel mee. Inmiddels zitten we aan het einde van de dag al tegen de 800 kilometer aan. Dit rit loopt voorspoedig, Geen files wel een hele tijd achter een lijkwagen die exact 49 reed pfff.
Vorig jaar zijn we naar Kerkragde geweest om vanaf daar naar een waterval en stuwdam te gaan in de buurt van kasteel Reinhardstein en op de plek waar we toen zijn gestopt voor een lullig plaatje en recht door reden gingen we vandaag links af. Het leuke is de herkenning.
Op een gegeven moment komen we op een lekkere slingerweg tussen de bergen en de ravijnen. Dat is toch zo heerlijk rijden. Net te hard net even hangen in de bochten gnagna. Die ouwe drie cilinder geniet er zelf ook van, die knort lekker. Op een gegeven moment herken ik toch wel de plek waar we twee jaar geleden ook geweest zijn. En alles viel precies goed daar waar we zijn heen gestuurd is ook de plek om te parkeren.
De spullen gepakt en op naar de waterval. Het is ongeveer 500 meter lopen naar de kletterende waterval. Er staan natuurlijk mensen te klunzen met hun telefoon omdat ze gewoon te stom zijn om hun kaart even te downloaden, er is daar 0,0 bereik met je telefoon. Lekker rustig.
We wandelen rustig naar de waterval ondertussen wat plaatjes maken en een afdaling van een meter of negen en door het water naar de mooiste plek voor de foto van de waterval. Heerlijk om te doen. Die thuis aan de muur hangt geniet ik elke dag van en vandaag is er meer water. Dat maakt het op zeker anders dan de foto’s die ik al heb.
We lopen langs of door bijna uitgedroogde waterval nog een stukje stroomafwaarts om te kijken of daar nog wat te bekeven was. Ja dat is er en je kunt waarschijnlijk tot aan de Noordzee doorlopen en er blijft wat te beleven. Maar ergens moet het stoppen op die keien en wortel paadjes. We liepen echt in een opdrogende rivier of waterval en je moet daar echt niet je voetje verzwikken dan ben je echt op jezelf aangewezen. Oja we kwamen wel een fietser tegen en ook nog een hardloper??? hoe dan je kunt daar amper normaal lopen.
Het weer bericht was ook weer zo negatief als het maar kan zijn voor deze omgeving. Dus even een boterhammetje eten en weer op naar de hut een Top hut. De rit terug was prima lekker de rest van de middag in het tuintje gezeten en een Gourmettje opgehaald en vanavond lekker rustig eten. Weer een dag voorbij!
