Omdat alles nog steeds dicht zit en alles nog steeds op halve kracht loopt zijn we van morgen voor de verandering is naar het bos gereden. Het werd de Utrechtse heuvelrug. Wederom maar het is ook zondag en Pinksteren is het niet echt druk op straat. Het is wel stralend mooi weer. We rijden via de benzinepomp richting Utrecht of eigenlijk Doorn daar heb ik een paar jaar geleden al is hele mooie foto’ s gemaakt.
We zijn vlot op de bestemming en hebben een klein gevecht om het kleine nieuwsgierige hondje uit zijn auto bench aan zijn riem te krijgen. Maar de volhouder wint. Hondje aan de riem en hij mag een stukje meelopen. HIj is op zich met zijn korte pootjes niet zo snel. Hij moet echt hollen. Als ik een foto van iets ga maken dan wil hij me achterna, dat is wel grappig. We stoppen na een kleine tien minuten lopen onze Vriend! in zijn leger pukkel en hij wordt lekker door Marja gedragen.
Ons hondje waardeert het dragen niet echt hij wil wandelen maar daar heeft hij toch echt pech. Zodra hij al zijn prikken heeft kan dat wel. Nu echt nog niet. We wandelen ongeveeer drie kwartier over de bospaden die echt niet verhard zijn. Het is echt een heel mooi gebied, Er groeien momenteel heel veel varens en de naaldbomen hebben ook allemaal nieuwe uitlopers. Natuurlijk staan of groeien er ook eiken bomen en ja wie hangen daar aan Eikenprocessierupsen. Honderden tegelijk in een soort web. Ze zien er ook niet leuk uit. Maar wat voor vlinders daar nu uitkomen? ik weet het niet.
We besluiten op een kale omgewaaide boom even een broodje op te eten en Vriend! even wat water te geven. Wel leuk dat hij dit gelijk gaat opdrinken. Natuurlijk zijn de plannen van hem gelijk heel groot. Door het bos lopen en ik denk een hertje vangen of zo. Maar vriend gaat gewoon weer zijn pukkel in. We lopen rustig nog een stukje verder en maken nog wat foto’s. En staan ineens op een best druk wat breder bospad maar dat is niet zo leuk. Al die mensen willen alleen maar ons hondje aaien.
We nemen nog een zijpad en lopen nog een kwartiertje door. We komen weer bij een weg en zijn daar omgekeerd en hebben dezelfde weg terug genomen . Het heet de Utrechtse Heuvelrug,.. We moesten nu omhooglopen en dat viel even tegen. Al hoe wel.. Ik had gelukkig heel weinig last van mijn benen met lopen.
In een goede 40 minuten zijn we lekker teruggelopen en op het asfaltpad mocht Vriend! weer even aan de riem lopen en dat vond hij geweldig aan zijn blije koppie te zien. Wel rijden er elektrotrappertjes met een jezusgang voorbij en ook wielrenners natuurlijk maar die weten wel een beetje wat ze doen maar oma op d’r elektrotrapper heuvel af is een gevaar. Maar goed we hoeven niet zo heel ver te lopen. Bij de auto doet Vriend! nog precies een plasje en we kunnen aan de terugweg gaan beginnen.
En de terugweg is zonder drukte verlopen. Zoals Ruud al zei, zodra je gaat rijden slaapt Vriend! en die wordt pas weer wakker als je stopt. En dit was heen en terug helemaal top! op de heenweg een paar kleine piepjes en dat was het. En dit was Vriend! zijn eerste echt boswandeling.
