Vogelopvang “De Wulp”

Doordat ik mijn reclame fotografie opleiding weer heb opgepakt Zijn er weer spannende en drukke fotografie tijden aangebroken. Toen ik met de opleiding ben begonnen in 2017 en het ook weer heb opgegeven was ik wel druk met de scheermessen en de Cup-a-Soup bezig geweest maar nog niet met de non-profit organisatie en de vrije opdracht. Die vrije opdracht dat wordt overigens ook nog wel wat. De tijd is allemaal wel erg beperkt om het allemaal in goede banen te leiden maar goed ik kom er wel uit denk ik.

Ik moet een reclame campagne maken voor een Non-profit organisatie. Ik loop dan natuurlijk lekker na te denken wat ik daarvan moet denken en wat ik moet bedenken. Het dierenasiel is een heel commercieel iets al is het een stichting. Kringloop winkels zijn ook wel erg commercieel bezig en ik vind het allemaal troep wat er staat. De egeltjes opvang in de duinen ach ja ik denk dat dat het niet is. Ik herinner me ineens dat ik samen met die rooie een reiger heb afgeleverd bij het vogel asiel in Meer en Bos en dat zag er allemaal prima uit.

Dit vogelasiel met de naam “De Wulp” bestaat inmiddels al vijf en negentig jaar kwam ik achter. Ik heb op een maandag Vriend!, ons kleine hondje, uitgelaten in Meer en Bos en ben gelijk langs De Wulp gelopen om te vragen of er interesse was of ik daar foto’s kan maken voor mijn reclame fotografie opdracht en ja dat was prima. Ik hen afgesproken dat ik foto’s maak en dan mee ga om zwanen uit te zetten.

Zo gezegd zo gedaan en ondertussen had ik ook met Vincent afgesproken dat hij mee zou wandelen als mijn assistent. Leuk en voor ons beide best gezellig. We hebben om twee uur op vrijdag middag afgesproken. We bellen aan en we worden heel hartelijk ontvangen, We krijgen eerst een uitgebreide rondleiding door het vogelasiel. We lopen langs de diverse hokken en kooien en ik fotografeer el lustig op los. Een eenzaam bang uiltje zit in zijn hokje bij te komen van zijn trauma… zo aandoenlijk. Verderop zitten een stel hele tamme eenden, die kunnen echt niet de natuur in. Het is echt een kudde als er een gaat gaan ze allemaal die kant uit. Echt een heel leuk gezicht.

Na de binnen rondleiding blijken er nog een stuk of zes hele grote buiten verblijven voor vogels te zijn, achteraf logisch omdat vogels best vaak buiten leven en vliegen. Wat ik wel erg leuk vond om te horen was dat ze daar bij kraaien veren kunnen implanteren. Na de rondleiding gaan we we over tot actie.

Het is tijd om de zwanen in de auto te gaan stoppen. Zwanen zijn best wel hele grote vogels. Je hoort altijd dat ze je een gebroken arm kunnen slaan met hun vleugels maar dat wordt snel ontkracht en men breekt vaak een arm als men valt als een zwaan met zijn vleugels klappert voor je gezicht. Er worden vrij makkelijk vijf zwanen in de auto gezet en nummer zes is een maatje groter en die was ook al een paar keer eerder in dit asiel geweest. Hij had geen zin om mee te gaan het was net of hij het wel naar zijn zin had in zijn keuroord.

Maar goed ook de laatste zwaan zat uiteindelijk in de auto en we rijden naar Hoek van Holland en de zwanen moeten worden losgelaten in de Nieuwe waterweg omdat er daar geen territorium is voor zwanen. De rit loopt voorspoedig en we parkeren lekker dicht langs het water. Tenminste een klein dijkje van het water vandaan. De auto gaat open en ook Vincent neemt een zwaan mee. Een leuk gezicht dat die dieren daar worden losgelaten en een hoop aandacht ook. Heel leuk.

De medewerker van de vogelopvang staat ook de mensen die vragen hebben keurig te woord en mensen vragen ook of ze even een foto mogen maken van dit ongewone tafereel. Ook vraagt een kind of hij een zwaan mag aaien maar dat wordt niet toegelaten omdat het gewoon wilde dieren zijn die een ongelukje hebben gehad. De jonge zwanen blijken nog al is tegen masten aan te vliegen en vallen dan met een hoop kabaal naar beneden.

Het terugzetten van de grote vogels verloopt volgens mij helemaal vlekkenloos en ik heb een paar prachtige foto’s geschoten van het vogel asiel. Een hele leuke ervaring en een ervaring rijker. Ik ben benieuwd wat meneer Harm van de school voor fotografie hiervan vind….