Ik heb me er een partij lekker geslapen! gewoon goed. Ik wordt daardoor wel erg vroeg wakker. Vijf uur. Ik denk ik draai me nog even om en het is zeven uur. Een mooie tijd. Ik kijk naar buiten weinig wolken en een stuk sterren hemel, dus ik kan de zonsopgang op het strand gaan fotograferen. Een uurtje of zo later kom ik er achter dat ik de gordijnen dicht heb gelaten en de zon al in de lucht hangt. Nou morgen dan maar en dat is de laatste kans en als de zon dan ook zo mooi opkomt zou erg fijn zijn.
Eventjes de douche in van het bad van gister staan al mijn haren rechtop op mijn hoofd. Dan naar de kroeg voor een ontbijtje en nog een bakkie koffie. En even appen hoe laat we naar Mijas gaan. Over een uurtje is het antwoord. Dus nog even een blokje om in Torremolinos. Het is echt een toeristen plaats denk ik nog. Nog even een schelpje van het strand mee nemen en ik loop naar de auto.
De familie is ook onderweg dus dat komt mooi uit. We rijden met prachtig weer richting het witte dorpje Mijas. Het is met al die bergen om je heen wel een schitterend gezicht. Ook de radiozender op de berg heb ik nu is van wat dichterbij gezien. Wel leuk dat we op een gegeven moment boven de wolken uit steken.
We volgen de parkeerborden en dat is een heel eind heuvel op. Het lijkt alsof dat niet helemaal goed gaat. We komen uit in een, ik denk, mergel groeve, net zoiets als in Zuid-Limburg van de zomer. Een prachtig gezicht is het en best wel erg hoog ook. Aan rand van het terrein kijk je een meter of 50 naar beneden. En zie je het radio station hoog op de berg staan en de wolken er onder hangen. Best een fraai gezicht. Dit zal van de zomer best de parkeerplaats zijn maar nu even niet. Geen shuttelbus te vinden.
We rijden dan toch maar het dorp in en vinden al snel een parkeergarage van tien etages hoog met op het dak ook nog van alles zoals toiletten en zo, dat is wel raar. Maar ach. We gaan naar de uitgang en lopen het dorp in. Het dorpje is op een heuvel gebouwd. Dus dat betekend trappenlopen of langs de weg omhoog lopen. Arme oma als die trappen. Achteraf stonden we op het dak van de parkeergarage van het uitzicht te genieten en compleet met een lift.
Wel een prachtig uitzicht daarboven. We lopen gezellig een eindje door het dorp, een kerstmarkt en toeristen winkels. Maar ergens tijdens de klim zo’n leuk neerzet ezeltje die moest ik meenemen compleet met haar zoon. Wat ik me overigens wel afvraag is of het goed gaat met al die echte ezels die daar staan. Die een karretje voortrekken dat geloof is wel maar die onder een brug met niets vast staan aan een metertje touw dat weet ik nog zo net niet. Het ziet er niet diervriendelijk uit in ieder geval.
Na het tweede kerstmarkt plein komen we een prachtige kerstboom tegen die geheel gebouwd was uit lege bierblikken. En verderop is een klooster of iets dergelijks. Eenmaal boven staat ook nog een kerk en is de stierenvecht arena, nog nooit in zo iets geweest dus naar binnen. Het is klein en net als of je een heel eind terug gaat in de tijd. Een beetje richting het Romijnse rijk. Maar aan de muren hangen platen met namen en daarop is het hoogste jaartal 2000, dus 24 jaar geleden werden hier dus nog stieren gemarteld.
Na het stieren leed hebben we toch wel honger gekregen. De keuze is natuurlijk reuze! we nemen nog wat trapjes en dergelijke om op een mooi uitzicht plekje te gaan zitten. Nou die tent was leeg en hoe durf je dan aan een tafel voor zes te gaan zitten huppa weer weg en in Mijas gaan we maar niet eten. We rijden terug naar Torremolinos nadat we een Euro hebben betaald voor de parkeergarage.
We gaan lekker eten aan de andere kant van de rots langs alle poezen. Een aandoenlijk gezicht, poezen tussen duiven en die doen mekaar niets. Ook hebben de poezen allemaal een beetje een eigen plekje lijkt het. Doet me er ineens aan denken dat er vanmogen een kat voor het restaurant een kuil zat te graven in een bloembak en daar keurig zijn hoop in deed en de kuil weer dicht gooide.
We worden hartelijk ontvangen in het restaurant en alles wordt heen en weer geschoven zoals wij willen. Er wordt een stoeltje bij gezet om mijn tasje en camera op te zetten keurig. Het is allemaal vriendelijk en men is behulpzaam. Daarnaast was het eten ook prima in orde. We sukkelen terug naar het appartement. Oma is zichtbaar moe van al het lopen en al die trappen op en af.
Ik ga lekker nog een uurtje in het zonnetje zitten moe worden en een beetje tikken en doen enne dit was zo’n beetje de laatste dag Torremolinos. Morgen een lange dag, pas om 19:40 gaan we de lucht in.
