Dit plaatje hieronder heeft een beetje triest maar ook denk ik een mooi verhaal. Het is dinsdag Opa is ziek, opa heeft besloten niet meer verder te willen en Opa wordt overgeplaatst naar het Hospice in het verzorgingstehuis. Opa is zaterdag dankzij mijn schoonzus en broer nog eventjes thuis geweest onder toezicht en met vervoer van de stichting Ambulance wens, een geweldig initiatief.
Op de genoemde dinsdag heeft de dokter besloten dat opa ook aan de morfine moet, het is om pijn tegen te gaan. Opa wil niet opa denkt ik ga hallucineren. Hij krijgt een proefprikje. Hij loopt met rollator door de gang opa heeft humor. Toevallig waren alle kinderen, schoonkinderen, kleinkinderen met echtgenoten en de twee van de drie achterkleinkinderen er.
Omdat opa zo goed was hebben we met de selftimer van mijn telefoon deze foto gemaakt. Het was echt het momentje. Alleen jammer dat het derde achterkleinkind er niet bij was. Een week later is opa op 84 jarige leeftijd overleden.
Mijn nichtje vond dat het derde kleinkind er ook bij moest. Dit was de laatste kans. Dankzij een leuk plaatje dat er voorhanden was heb ik het kindje erbij gezet op deze foto. Natuurlijk is dit Photoshop maar dat geeft niet. De foto is nu compleet.
Deze foto is aan het einde van de uitvaart in beeld gezet toen de mensen naar de kist liepen voor de laatste eer. En Opa naar buiten werd gebracht. Het betreffende kleinkind zei toen ze deze foto zag: Héj daar ben ik niet bij geweest. Haar vader heeft het inmiddels uitgelegd.
Zo zie je, dat een slechte in het half donkere omgeving een foto met een telefoon gemaakt en een slecht er in gephotoshopte achternicht het toch een foto met een verhaal is geworden, wat nou een foto verteld meer dan 1.000 woorden. In dit geval zijn het er 311. Tot slot die gekke klok links loopt totaal verkeerd, alleen de 24 apr klopt.
